χωρις

τα μηδενικα μας κ οι μικροι μας θανατοι

που τα φυλαμε ευλαβικα στο λαρυγγι και στο στερνο.

κι αν δε τα μνημονευουμε εμεις μας μνημονευουν αυτα

την καθε μια φορα που επιβεβαιωνουμε ποσο ευαλωτοι μπορουμε να υπαρξουμε

σα την τιγρη που πηγαινοερχεται νευρικα μες στο κλουβι της.