οι πραξεις μας
οι πραξεις τους
παιδια μας και μητερες μας.
και καθως εναλλασσεται η καθημερινοτητα συνεχως
απο βουβη παρακμη σε εκκωφαντικη αναγεννηση
και παλι πισω
ολες οι λεξεις που θα θελαμε να μπορουμε να ξεστομιζουμε
ψηλα και δυνατα
μενουν κ αυτες λειψες
μια και παρατησαμε τα μισα μας φωνηεντα σε ξενικα σεντονια.
οπως λειψα μενουν τα 'λιγο' και τα 'σχεδον' και τα 'μη'
που τα εξανθρωπιζουμε αθελα μας
και τα προβαλλουμε στο προσωπο που βρισκουμε απεναντι να κοιταμε.
κατ'ευφημισμο τους δινουμε τ ονομα "αναγκες".
οι χαμενες ωρες/μερες/μηνες και παει λεγοντας
χτενιζουν τα μαλλια μας ως τις ακρες-σκαλωνουν στους κομπους
μεγαλεπιβολα 'θα'.οχι απο ανικανοτητα αλλα απο αδρανεια,τον πιο αργο θανατο
με επενδυση ενα διαρκη βομβο
συσκευες που δε συντονιστηκαν ποτε.ή φαναρια για τυφλους.
(μαλλον δε θα πρεπε να ναι ετσι τα πραγματα)
καπου-καπου χανομαστε περιφεροντας το σωμα και το πνευμα κουτσουρεμενο*
διασκεδαζουμε τα κενα μας ακουμπιστα με τα κενα των αλλων
κι ή που θα τα γεμισουμε προσωρινα ή που θα τα φερουμε σπιτι ιδια
λιγο στραπατσαρισμενα,καπνισμενα ή μουτζουρωμενα με μολυβι ματιων
μα σιγουρα μουδιασμενα
για να αναμετρηθουμε πιο ευκολα μαζι τους μεχρι να μας παρει ο υπνος.
να,οπως τωραυ.γ. : "εισαι μικρος και δε χωρας τον αναστεναγμο μου"
ο τίτλος, κι η ροή των λέξεων.
ΑπάντησηΔιαγραφή